Νέα ανακάλυψη για τη θεραπεία του διαβήτη ή απλά ανακαλύπτουν
εκ νέου την Αντιφλεγμονώδη Διατροφή (Διατροφική Ζώνη);
Είχα την ευκαιρία να διαβάσω ένα συναρπαστικό μικρό άρθρο στο τεύχος Ιουλίου του Diabetes Care (1). Αυτό που ήταν ενδιαφέρον για το άρθρο αυτό είναι ότι ένας από τους κύριους συγγραφείς είναι ο κορυφαίος ακαδημαϊκός υπέρμαχος για τη χρήση φαρμάκων για τη θεραπεία της παχυσαρκίας και του διαβήτη.
Συγκεκριμένα, η έρευνα αυτή έκανε την απλή ερώτηση, αν τρώγοντας την πρωτεΐνη πριν από την κατανάλωση υδατανθράκων σε ένα γεύμα έχει καμία επίπτωση στο σάκχαρο του αίματος και την έκκριση της ινσουλίνης στο σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. Για να μελετήσουμε το ζήτημα αυτό απαιτεί ένα πολύ απλό πείραμα. Οι ερευνητές έδωσαν στους διαβητικούς ασθενείς το ίδιο πρωινό σε δύο διαφορετικές χρονικές στιγμές, την μία φορά τρώγοντας τους υδατάνθρακες πρώτους και την δεύτερη φορά πρώτα τρώγοντας την πρωτεΐνη πρώτη. Το άλλο ενδιαφέρον πράγμα που είδα, ήταν ότι το πρωινό ήταν πολύ κοντά σε ένα πρωινό Διατροφικής Ζώνης αφού η σύνθεση του γεύματος ήταν 35% πρωτεΐνη, 43% υδατάνθρακες και 22% λίπος και όχι 55% υδατάνθρακες, 15% πρωτεΐνη και 30% λίπος (Μεσογειακή Διατροφή). Φυσικά, περιείχε πάρα πολλές θερμίδες (628 θερμίδες ενάντια στις συστάσεις μου που είναι περίπου 400), αλλά αυτό ήταν μια λεπτομέρεια.
Αυτό που βρήκαν ήταν ότι με την κατανάλωση της πρωτεΐνης ως πρώτο πιάτο που ακολουθείται έπειτα από τους υδατάνθρακες, τόσο η γλυκόζη του αίματος όσο και η ινσουλίνη σε διαβητικούς ασθενείς μειώθηκαν δραματικά κατά 74% και 49% αντίστοιχα κατά τις επόμενες δύο ώρες. Άρα, τι σκέφτονται οι συντάκτες για τα αποτελέσματά τους; Έγραψαν “το μέγεθος της επίδρασης της τάξης των τροφίμων στα επίπεδα της γλυκόζης είναι συγκρίσιμο με αυτό που παρατηρήθηκε με φαρμακολογικά μέσα.” Αυτή είναι μια πολύ ισχυρή δήλωση και προέρχεται από έναν από τους βασικούς εκπροσώπους ακαδημαϊκών για τη διαβητική βιομηχανία φαρμάκων.
Αλλά θα μπορούσαν να έχουν επιτευχθεί ακόμη καλύτερα αποτελέσματα; Πιθανώς, μειώνοντας την περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη του πρωινού από 58 γρ. στα 30 γραμμάρια, μειώνοντας την περιεκτικότητα σε υδατανθράκων από 68 γρ. στα 40 γρ. και μειώνοντας τη περιεκτικότητα σε λίπος από 16 γρ. στα 13 γρ. Αυτό θα μειώσει την πρόσληψη θερμίδων από 628 θερμίδες σε 397. Δεν αποτελεί έκπληξη, ότι θα οδηγούσε σε μία πιο σωστή ορμονικά σύνθεση μακροθρεπτικών συστατικών με 40% υδατάνθρακες, 30% πρωτεΐνες και 30% λίπος, και δεδομένου ότι έχουν χαμηλότερα επίπεδα υδατανθράκων και θερμίδων, οι μειώσεις της γλυκόζης και της ινσουλίνης θα ήταν ακόμη μεγαλύτερες. Στην πραγματικότητα, αυτό φάνηκε από έρευνα που έκανε η Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ το 1999 (2).
Καθώς διάβαζα αυτό το άρθρο, μου φάνηκε πολύ οικείο αυτό το αξιόλογο νέο ιατρικό επίτευγμα στον έλεγχο των επιπέδων γλυκόζης σε διαβητικούς απλά με την κατανάλωση πρωτεΐνης πριν από την κατανάλωση υδατανθράκων. Ο λόγος που ακουγόταν τόσο οικείο για μένα είναι ότι αυτό που έγραψα το 1997, στο βιβλίο που κυκλοφορεί στην Ελλάδα και ονομάζεται Κατακτώντας τη Διατροφική Ζώνη (3). Συγκεκριμένα, ήταν η Χρήσιμη Συμβουλή 13 στη σελίδα 73. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί χρειάστηκαν σχεδόν 20 χρόνια για τη διαβητολογική κοινότητα να καταλάβει πώς μια απλή διατροφική αλλαγή θα ήταν ισοδύναμη με οποιοδήποτε φάρμακο.
Παραπομπές:
1.Shukla AP, IIiescu RG, Thomas CE, and Aronne LJ. “Food order has a significant impact on postprandial glucose and insulin levels.” Diabetes Care 38:e98-e99 (2015)
2.Ludwig DS, Majzoub JA, Al-Zahrani A, Dallal GE, Blanco I, and Roberts SB. “High-glycemic-index foods, overeating, and obesity.” Pediatrics 103:e26 (1999)
3. Κατακτώντας τη Διατροφική Ζώνη εκδόσεις Δ. Κ. Μ. ΕΠΕ, συγγραφέας Dr. Barry Sears.
Dr. Barry Sears PhD