Κύπρος και Παχυσαρκία

  ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ 

ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΩΝ ΓΟΝΙΔΙΩΝ
16/06/2011

Συχνά έχω δηλώσει ότι η πραγματική δύναμη της Διατροφικής Ζώνης είναι η ικανότητά της να αλλάξει την γονιδιακή έκφραση, ειδικά την έκφραση των αντιφλεγμονωδών γονίδιων. Αυτό που ουδέποτε είχα αντιληφθεί ήταν η ταχύτητα της έκφρασης αυτής. Τώρα, η νέα έρευνα από τη Νορβηγία, μου δίνει την απάντηση (1). Χρειάζονται περίπου 24 ώρες!
Έγινε μια πιλοτική μελέτη σχετική με την επίδραση της διατροφής στην έκφραση των γονιδίων σε υγιή παχύσαρκα άτομα. Είναι ενδιαφέρον, όταν οι ερευνητές υπολόγισαν την απαραίτητη ημερήσια ανάγκη σε θερμίδες για να διατηρηθεί το βάρος των ανθρώπων αυτών, τους εξέπληξε το γεγονός ότι έτρωγαν ήδη 250 θερμίδες λιγότερες από ότι είχε προβλεφθεί για να διατηρηθεί το βάρος τους. Αυτά τα παχύσαρκα άτομα είναι έτσι επειδή τρώνε περισσότερες θερμίδες από ό,τι, χρειάζονται για να διατηρήσουν το βάρος τους. Στην πραγματικότητα, η παρατήρηση αυτή επιβεβαιώθηκε σε μια παλαιότερη μελέτη, στην οποία ο αριθμός των θερμίδων που καταναλώνονταν από παχύσαρκα και αδύνατα άτομα δεν διέφεραν, αλλά τα παχύσαρκα άτομα καταναλώναν λιγότερα γεύματα αλλά μεγάλες μερίδες (2).
Έτσι, αυτό που έκαναν οι νορβηγικοί ερευνητές ήταν, να διατηρήσουν τον ίδιο αριθμό των θερμίδων που ήδη έτρωγαν οι ασθενείς της ομάδας ελέγχου και να αλλάξουν την ισορροπία των μακροθρεπτικών συστατικών ώστε να είναι πολύ κοντά στο μοντέλο της Διατροφικής Ζώνης (30% υδατάνθρακες, 30% πρωτεΐνη, και 40% λίπος). Στη συνέχεια, η ίδια ομάδα ελέγχου κατανάλωνε έξι γεύματα που περιέχουν περίπου 460 θερμίδες με ισοκατανεμημένα τα μακροθρεπτικά συστατικά (30/30/40). Απλά κάνοντας αυτές τις δύο διατροφικές αλλαγές οδηγηθήκαν σε περισσότερα από τέσσερα κιλά απώλεια βάρους σε 28 ημέρες. Στα επίπεδα του σωματικού λίπους των ομάδων δεν είδαμε διαφορά, καθώς ο αριθμός των θερμίδων που καταναλώνονται ήταν ακριβώς ο ίδιος. Ωστόσο, φαίνεται ότι η ομοιόμορφη κατανομή των γευμάτων (30/30/40) και η μείωση των θερμίδων οδήγησαν σε πιο μειωμένη παραγωγή ινσουλίνης και ως εκ τούτου πιο μειωμένη κατακράτηση νερού.
Στη συνέχεια, έψαξαν να δουν αν θα μπορούσαν να βρουν οποιεσδήποτε αλλαγές στην έκφραση γονιδίων στα λιπώδη κύτταρα και στο αίμα με τις διατροφικές αυτές αλλαγές. Βρήκαν δραματικές αλλαγές σε μόνο 24 ώρες. Από τα 16.000 γονίδια που ερεύνησαν μπόρεσαν να προσδιορίσουν ότι περίπου το 60% παρέμεινε αμετάβλητο στην έκφρασή τους, αλλά το 40%  είτε ήταν ενεργοποιημένα ή απενεργοποιημένα. Είναι ενδιαφέρον, ότι οι αλλαγές που εμφανίστηκαν στις πρώτες 24 ώρες παρέμεναν σταθερές καθ” όλη την διάρκεια του πειράματος και τις 28 ημέρες.
Μετά από περαιτέρω ανάλυση, τα ενεργοποιημένα γονίδια αντιστοιχούσαν σε εκείνα που είχαν αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, και τα απενεργοποιημένα γονίδια ήταν συνδεδεμένα με χρόνιες παθήσεις και νόσους, όπως ο διαβήτης, η παχυσαρκία και οι καρδιακές παθήσεις. Επιπλέον, δεδομένου ότι αυτές οι αλλαγές στην έκφραση γονιδίων εμφανίστηκαν εντός 24 ωρών από τη διατροφική αλλαγή, δεν θα μπορούσαν να αποδοθούν σε οποιαδήποτε αλλαγή του σωματικού βάρους και την απώλεια λίπους. 
Ευτυχώς, είχα την ευκαιρία να συνφάγω με την επικεφαλής συγγραφέα της μελέτης και να συζητήσουμε για το έργο της, ενώ ήμουν στην Ευρώπη την περασμένη εβδομάδα. Μου είπε ότι έχει διευρυνθεί ο αριθμός των ατόμων που υπόκεινται σε νέες δοκιμές, και τα αποτελέσματα παραμένουν τα ίδια. Επίσης ανακάλυψα ότι εδώ και πολλά χρόνια είχε μελετήσει τη δουλειά μου.
Αυτό το είδος της μελέτης επιβεβαιώνει τη δύναμη της γενετικής ανάλυσης να αποδείξει πώς μια εξαιρετικά δομημένη διατροφή με την ισορροπημένη περιεκτικότητα μακροθρεπτικών συστατικών (30/30/40) μπορεί να αλλάξει γρήγορα την γενετική έκφραση και να ελέγξει το μέλλον της υγείας μας. Αλλά η πόρτα ανοίγει με δύο τρόπους. Μια μη ισορροπημένη διατροφή θα έχει ακριβώς τις αντίθετες γενετικές επιπτώσεις. Αν και ήμουν πάντα εντυπωσιασμένος από τη δύναμη της Διατροφικής Ζώνης, αυτά τα νέα πειραματικά δεδομένα προκαλούν δέος και σεβασμό για την Διατροφική Ζώνη, ακόμη και από εμένα.

1. Brattbakk H-R, Arbo I, Aagaard S, Lindseth I, de Soysa AK, Langaas M, Kulseng B, Lindberg, and Johansen B. “Balanced caloric macronutrient composition down regulates immunological gene expression in human blood cells-adipose tissue diverges.” OMICS 15: doi:1089/omi.2010.0124 (2011)
2. Berg C, Lappas G, Wolk A, Strandhagen E, Toren K, Rosengren A, Rosengren A, Thelle D, and Lissner L. “Eating patterns and portion size associated with obesity in a Swedish population.” Appetite 52: 21-26 (2009)

 Για αναζήτηση της έρευνας:    http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21679058

Αυτό είναι ιδιαίτερα αληθές, δεδομένου ότι η διατροφική επιστήμη έχει πολλές αντικρουόμενες αλληλεπιδράσεις που καθιστούν τη μελέτη ενός θρεπτικού συστατικού συχνά να οδηγείται σε αντικρουόμενα στοιχεία. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η μελέτη των αποκρίσεων ινσουλίνης που επάγονται από τη δίαιτα χωρίς να μελετηθεί η επίδραση της σύστασης λιπαρών οξέων στην έκκριση ινσουλίνης και αντιστρόφως. Για το λόγο αυτό η μελέτη της παλαιολιθικής διατροφής παρέχει ένα πρότυπο που γεννά ερωτήσεις για τη βελτιστοποίηση της τρέχουσας διατροφή μας. Στην πραγματικότητα, το είπα αυτό ακριβώς στη σελίδα 132 του πρώτου μου βιβλίου, «Η Διατροφική Ζώνη» (3).
Ποιές είναι λοιπόν οι νεότερες ενημερώσεις σχετικά με τη σύνθεση της παλαιολιθικής διατροφής των αφρικανών προγόνων μας; Φαίνεται η περιεκτικότητα πρωτεΐνης ήταν μεταξύ 25 και 29 τοις εκατό, οι υδατάνθρακες ήταν περίπου 40 τοις εκατό και το συνολικό λίπος ήταν περίπου 30-36 τοις εκατό. Αν αυτό ακούγεται οικείο σε αναλογία, τότε το 30% είναι πρωτεΐνη, το 40% είναι υδατάνθρακες, και 30% είναι λίπος, αλλά αυτές είναι οι αναλογίες της αντιφλεγμονώδους διατροφής. Ουσιαστικά η νεότερη εκτίμηση της παλαιολιθικής διατροφής των προγόνων μας, είναι η αντιφλεγμονώδης διατροφή της Διατροφικής Ζώνης.
Εξίσου σημαντική, εκτιμήθηκε η πρόσληψη μακριάς αλυσίδας ωμέγα-3 λιπαρών οξέων (EPA και DHA) όπου ήταν περίπου 6 γραμμάρια την ημέρα. Αυτό είναι παρόμοιο με τις συστάσεις μου στο » Η Ωμέγα RxΖώνη», που δημοσιεύθηκε το 2002 (4). Η διατροφική αναλογία αραχιδονικού οξέος (ΑΑ) προς EPA επίσης εκτιμήθηκε σε αυτό το άρθρο και βρέθηκε να είναι περίπου 2. Δεδομένου ότι η διατροφική πρόσληψη αυτών των λιπαρών οξέων θα πρέπει να αντικατοπτρίζεται στο αίμα, τότε μπορούμε να υποθέσουμε ότι η AA / EPA αναλογία στον παλαιολιθικό άνθρωπο ήταν περίπου 2. Αυτή η αναλογία των AA / EPA είναι και πάλι εντυπωσιακά παρόμοια με τις συστάσεις μου σε διάφορα βιβλία μου για το ποια είναι η καλύτερη AA / EPA αναλογία όσον αφορά το βέλτιστο έλεγχο της κυτταρικής φλεγμονής, η οποία οδηγεί στην επιτάχυνση της χρόνιας νόσου (4-6).
Όταν ακολουθούμε την παλαιολιθική δίαιτα (γνωστή και ως αντιφλεγμονώδης διατροφή), μπορούμε να δούμε σχεδόν στιγμιαία αλλαγές σε ορμονικές απαντήσεις (7, 8) και βελτίωση στον έλεγχο της γλυκόζης (8,9) πριν από οποιαδήποτε απώλεια βάρους. Και αν συνεχίσουμε τη Διατροφική Ζώνη, δεν είναι μόνο ότι θα χάνουμε βάρος, αλλά και να καίμε γρηγορότερα το σωματικό λίπος (11-14).Άραγε ήμουν τυχερός κάνοντας απλώς εικασίες σχετικά με τις συστάσεις μου για την αντιφλεγμονώδη διατροφή κατά τα τελευταία 15 χρόνια; Θα ήθελα να πιστεύω ότι δεν ήταν τυχερές εικασίες, αλλά βασίζονται στις γνώσεις μου που προέρχονται από την εμπειρία μου στην τεχνολογία χορήγησης φαρμάκων που αγωνίζεται για μια Θεραπευτική Ζώνη για τα βέλτιστα αποτελέσματα. Το τυχερό κομμάτι ήταν ότι είχα την επιμονή να παραμείνω πιστός σε αυτές τις ιδέες. Από την άλλη πλευρά, είναι ωραίο πάντα να δικαιώνεσαι, ακόμη και μετά απο 18 χρόνια.

Αναφορές
1. Kuipers RS, Luxwolda MF, Dijck-Brouwer DJA, Eaton SB, Crawford, MA, Cordain L, and Muskiet FAJ. “Estimate macronutrient and fatty acid intakes from an East African paleolithic diet.” British J Nutr 104: 1666-1687 (2010)
2. Sears B and Ricordi C. “Anti-Inflammatory nutrition as a pharmacological approach to treat obesity.” J Obesity published online September 30, 2010. doi: 10.1155/2011/431985. (2010)
3. Sears B. “Η Διατροφική Ζώνη.” Δ. Κ. Μ. ΕΠΕ (2001)
4. Sears B. “Η Ωμέγα RxΖώνη.” Δ. Κ. Μ. ΕΠΕ (2002)
5. Sears B. “The Anti-Inflammation Zone.” Regan Books. New York, NY (2005)
6. Sears B. “Toxic Fat.” Nelson Publishing. Nashville, TN (2008)
7. Ludwig DS, Majzoub JA, Al-Zahrani A, Dallal GE, Blanco I, and Roberts SB. “High-glycemic-index foods, overeating, and obesity.” Pediatrics 103: E26 (1999)
8. Markovic TP, Jenkins AB, Campbell LV, Furler SM, Kragen EW, and Chisholm DJ. “The determinants of glycemic responses to diet restriction and weight loss in obesity and NIDDM.” Diabetes Care 21: 687-694 (1998)
9. Lindberg S, Jonsson T, Granfeldt Y, Borgstrand E, Soffman J, Sjorstrom K, and Ahren B. “A Paleolithic diet improves glucose tolerance more than a Mediterranean-like diet in individuals with ischaemic heart disease.” Diabetologia 50: 1795-1807 (2007)
10. Frassetto LA, Schloetter M, Mietus-Synder M, Morris RC, and Sebastian A. “Metabolic and physiologic improvements from consuming a Paleolithic, hunter-gatherer type diet.” Eur J Clin Nutr 63: 947-955 (2009)
11. Osterdahl M. Kocturk T. Koochek A, and Wandell PE. “Effects of a short-term intervention with a Paleolithic diet in healthy volunteers.” Eur J Clin Nutr 62: 682-685 (2008)
12. Layman DK, Boileau RA, Erickson DJ, Painter JE, Shiue H, Sather C, and Christou DD. “A reduced ratio of dietary carbohydrate to protein improves body composition and blood lipid profiles during weight loss in adult women.” J Nutr 133: 411-417 (2003)
13. Lasker DA, Evans EM, and Layman DK, “Moderate carbohydrate, moderate protein weight loss diet reduces cardiovascular disease risk compared to high-carbohydrate, low-protein diet in obese adults. A randomized clinical trial.” Nutrition and Metabolism 5: 30 (2008)
14. Fontani G, Corradeschi F, Felici A, Alfatti F, Bugarini R, Fiaschi AI, Cerretani D, Montorfano G, Rizzo AM and Berra B. “Blood profiles, body fat and mood state in healthy subjects on different diets supplemented with omega-3 polyunsaturated fatty acids.” Eur J Clin Invest 35: 499-507 (2005)

 Αντιγήρανση και  Άριστη Υγεία με Ωμέγα-3  23 Σεπτεμβρίου 2012

Kiecolt-Glaser JK, Epel ES, Belury MA, Andridge R, Lin J, Glaser R, Malarkey WB, Hwang BS, Blackburn E.
Ιατρικό Ινστιτούτο Ερευνών  και Συμπεριφοράς, Πολιτεία Ohio Πανεπιστημιακό Κολέγιο Ιατρικής, Columbus, OH 43210, USAΤα μικρότερο μήκος των τελομερών έχει συσχετιστεί με την κακή πνευματική συμπεριφορά, τις ασθένειες λόγω ηλικίας, την πρόωρη γήρανση και πρόωρη θνησιμότητα. Το μήκος των τελομερών ρυθμίζεται από το ένζυμο τελομεράση, το οποίο ελαττώνεται από την αύξηση προ-φλεγμονωδών  κυτοκίνων και οξειδωτικό στρες. Στην πρόσφατη τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή μας, το συμπλήρωμα των ωμέγα-3 πολυακόρεστων λιπαρών οξέων (ΠΛΟ) μείωσε τη συγκέντρωση προ-φλεγμονωδών κυτοκινών στον ορό του αίματος. Αυτή η μελέτη αξιολόγησε κατά πόσον η συμπλήρωση των ωμέγα-3 ΠΛΟ επηρεάζει επίσης το μήκος των λευκοκυτταρικών τελομερών, την τελομεράση, και το οξειδωτικό στρες. Εκτός από τον έλεγχο των ομάδων για την αναλογία των ω-6/ωμέγα-3 ΠΛΟ, αξιολογήθηκαν επίσης οι ατομικές διαφορές στην προσκόλληση, την απορρόφηση, και το μεταβολισμό των ωμέγα-3. Σε αυτή την τετράμηνη μελέτη συμμετείχαν 106 υγιείς μη δραστήριοι υπέρβαροι μεσήλικες και ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας οι οποίοι έλαβαν (1) 2.5g/μέρα ωμέγα-3 ΠΛΟ, (2) l.25g/μέρα ωμέγα-3 ΠΛΟ, και (3) εικονικό ωμέγα-3 (placebo) κάθε ημέρα που αντιστοιχεί στις αναλογίες των λιπαρών οξέων που συστήνει η τυπική αμερικανική διατροφή.
Η χορήγηση αυτή μείωσε σημαντικά το οξειδωτικό στρες, όπως μετράται από το F2-ισοπροστανίων (ρ = 0,02). Η εκτιμώμενη μέση τιμή τους ήταν κατά 15% χαμηλότερη στις δύο ομάδες που έπαιρναν το πραγματικό συμπλήρωμα ωμέγα-3 σε σύγκριση με αυτούς που έπαιρναν το εικονικό ωμέγα-3. Οι αλλαγές στην αναλογία πλάσματος ω-6/ω-3 ΠΛΟ βοήθησαν στο  να διευκρινίσουν τον αντίκτυπο της παρέμβασης: το μήκος των τελομερών αυξήθηκε με την μείωση της αναλογίας ω-6/ω-3, ρ = 0,02. Τα δεδομένα υποδεικνύουν ότι η χαμηλότερη αναλογία ω-6/ω-3 ΠΛΟ μπορεί να επηρεάσει προς το καλύτερο τη γήρανση των κυττάρων (αντιγήρανση). Η τριάδα, της φλεγμονής, του οξειδωτικού στρες, και της γήρανσης των κυττάρων του ανοσοποιητικού σημαίνει ενεργοποίηση του μηχανισμού αυτοθεραπείας που μπορεί να βελτιωθεί επίσης και μέσω διατροφικών παρεμβάσεων. Η έρευνα αυτή διευρύνει την κατανόησή μας για τη σωστή αναλογία της ισορροπίας των ω6/ω3 (ωμέγα-6/ωμέγα-3) ΠΛΟ.

Από τον Δρ. Π. Δρακόπουλο N.D.
Το μηχανισμό που προστατεύει το μήκος των τελομερών τον παρέχει η τελομεράση. Η τελομεράση είναι ένα ένζυμο με την ικανότητα, όχι να αντιγράφει γενετική πληροφορία, αλλά να συμπληρώνει και πάλι σε μήκος του τελομερές. Εάν η τελομεράση διατίθεται σε ικανές ποσότητες στα σημεία του οργανισμού που γίνονται οι κυτταρικές διαιρέσεις, δίνεται στα τελομερή η δυνατότητα να αποκαθίστανται πλήρως σε μήκος και το κύτταρο μπορεί και παραμένει έτσι βιολογικά ενεργό για πάντα. Έχουν μελετηθεί μονοκύτταροι οργανισμοί με αναλλοίωτη τη τελομεράση που τους κάνει αθάνατους σε ευνοϊκές συνθήκες περιβάλλοντος. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ένα είδος άλγης, η Tetrahymena thermophila. Εάν θέλετε Αντιγήρανση και Άριστη Υγεία κάθε πρωί να καταναλώνεται  2.5 γρ. μοριακά αποσταγμένα Ωμέγα-3.  Γι’ αυτό και εγώ από την τηλεόραση προτείνω τα Ωμέγα-3, αυτή η έρευνα όπως και πολλές άλλες με επικυρώνουν.

Δρ. Παναγιώτης Δρακόπουλος DHSc