Γλυκόζη και Βιταμίνη C

ΓΛΥΚΟΖΗ (ΑΜΥΛΟ, ΖΑΧΑΡΗ ΚΑΙ ΧΥΜΟΣ)
ΒΙΤΑΜΙΝΗ C ΚΑΙ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟ

Όσο περισσότερους χυμούς από φρούτα και όσο μεγαλύτερες ποσότητες από κατ’ εξοχήν αμυλούχα τρόφιμα χρησιμοποιείτε τόσο μεγαλύτερες ποσότητες βιταμίνη C χρειάζεστε. Γιατί, εάν καταναλώνουμε χυμούς και άμυλο τότε έχουμε αυξημένο σάκχαρο αίματος και τα κύτταρα δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν την βιταμίνη C.
Άραγε οι χυμοί από φρούτα χωρίς τις ίνες τους και το άμυλο που η χημική του σύσταση είναι πολλά μόρια γλυκόζης μαζί, κάνουν καλό στην υγεία μας;
Η σχέση μεταξύ της γλυκόζης και της βιταμίνης C παίζει τεράστιο ρόλο στην υγεία.
Η βιταμίνη C δημιουργείται σε όλα σχεδόν τα ζωντανά όντα εκτός από τον άνθρωπο και τα ινδικά χοιρίδια. Τα σκυλιά και οι γάτες παράγουν τη δική τους βιταμίνη C. Οι άνθρωποι πρέπει να καταναλώνουν βιταμίνη C από τα τρόφιμα αλλιώς κινδυνεύουν από σοβαρά προβλήματα υγείας. Υπάρχει μια στενή σχέση μεταξύ της γλυκόζης και της βιταμίνης C που έχει δραματικές επιπτώσεις στο ανοσοποιητικό και τη συνολική κυτταρική υγεία.
Τα περισσότερα ζώα και τα φυτά είναι σε θέση να συνθέσουν τη δική τους βιταμίνη C. Αυτό γίνεται μέσα από ένα βιοχημικό μονοπάτι και εξαρτάται από 4 βασικά ένζυμα που μετατρέπουν τη γλυκόζη σε βιταμίνη C. Στα θηλαστικά, η γλυκόζη εξάγεται από το αποθηκευμένο σάκχαρο (γλυκογόνο) και η μετατροπή τους σε βιταμίνη C παράγεται στο ήπαρ.
Οι άνθρωποι δεν έχουν το ένζυμο L-Gulono-Lactone-Oxidase (GLO), που είναι κρίσιμο για το τελευταίο στάδιο της σύνθεσης βιταμίνης C. Οι άνθρωποι χρειάζονται ένα καλό ποσό βιταμίνης C προκειμένου για την οικοδόμηση υγιών ιστών κολλαγόνου και την προώθηση ισχυρής ανοσοποιητικής λειτουργίας.
Όταν είναι χαμηλά τα επίπεδα της βιταμίνης C, ο οργανισμός αναγκάζεται να ανακυκλώσει την οξειδωμένη εκδοχή της βιταμίνης C. Αυτός ο οξειδοαναγωγικός κύκλος εκτελείται από το κύριο αντιοξειδωτικό τη γλουταθειόνη. Όσο υπάρχει αρκετή γλουταθειόνη, ο κύκλος οξειδοαναγωγής μπορεί να συνεχιστεί.
Στη δεκαετία του 1970, ο Dr. John Ely ανακάλυψε την θεωρία του ανταγωνισμού μεταξύ γλυκόζης και ασκορβικού οξέως. Η γλυκόζη και η βιταμίνη C (ασκορβικό οξύ) έχουν πολύ παρόμοια χημική σύνθεση. Αυτή η θεωρία προτείνει ότι τα αυξημένα επίπεδα γλυκόζης ανταγωνίζονται και αποτελεσματικά περιορίζουν τη βιταμίνη C στα κύτταρα. Τόσο η γλυκόζη όσο και η βιταμίνη C εξαρτώνται από την ινσουλίνη και τη σηματοδότηση της προκειμένου να μπει στα κύτταρα.
Ο υποδοχέας GLUT-1
Υπάρχει ένας σημαντικός υποδοχέας που ονομάζεται GLUT-1 (Glucose transporter-1) που ενεργοποιείται από την έκκριση της ινσουλίνης για να επιτρέψει τόσο στην γλυκόζη όσο και στην βιταμίνη C να εισέλθουν στο κύτταρο. Ωστόσο, η γλυκόζη έχει μια μεγαλύτερη συγγένεια για τον υποδοχέα ινσουλίνης. Αυτό σημαίνει ότι όσο πιο αυξημένη είναι η περιεκτικότητα του σακχάρου στην κυκλοφορία του αίματος τόσο λιγότερο βιταμίνη C θα εισέλθει στο κύτταρο (αυτό και αν είναι είδηση).
Τα λευκά αιμοσφαίρια έχουν περισσότερες αντλίες ινσουλίνης από οποιοδήποτε άλλο τύπο κυττάρου και μπορεί να περιέχουν 20 φορές την ποσότητα της βιταμίνης C, από τα άλλα κύτταρα. Το επίπεδο του ασκορβουτικού οξέως είναι 80 φορές περισσότερο στο λευκό αιμοσφαίριο από ότι στο πλάσμα του αίματος, προκειμένου να χειριστεί το οξειδωτικό στρες που συμβαίνει όταν αντιμετωπίζουν μια παθογόνο ουσία.
Τα αυξημένα επίπεδα Ζαχάρου (γλυκόζης – άμυλο και χυμός) στο αίμα εμποδίζουν την φαγοκυτταρική ικανότητα των λευκών αιμοσφαιρίων.
Όταν τα λευκά αιμοσφαίρια συναντούν μικρόβια (ιούς, βακτήρια, μύκητες και παράσιτα), θα πρέπει να τους φαγοκυτταρώσουν και να τους εξουδετερώσουν. Ο φαγοκυτταρικός δείκτης μετρά πόσο αποτελεσματικό είναι ένα συγκεκριμένο λευκό αιμοσφαίριο στην καταστροφή μικροβίων και καρκινικών κυττάρων. Τα αυξημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα μειώνουν τον φαγοκυτταρικό δείκτη. Στην πραγματικότητα, το σάκχαρο στο αίμα >120 μειώνει τον φαγοκυτταρικό δείκτη κατά 75%.
Η γλυκόζη και το ασκορβικό οξύ επίσης δουλεύουν για την hexose monophosphate (HMP). Το ΗΜΡ είναι ένα βιοχημικό μονοπάτι που παράγει NADPH (Nicotinamide adenine dinucleotide phosphate). Τα λευκά κύτταρα του αίματος χρειάζονται για τη δημιουργία NADPH υπεροξείδιο και άλλα αντιδραστικά είδη οξυγόνου που οξειδώνουν και καταστρέφουν τα παθογόνα. Η βιταμίνη C όχι μόνο βοηθά στην παραγωγή NADPH, αλλά και ρυθμίζει τις ποσότητες έτσι ώστε τα λευκά αιμοσφαίρια δεν δημιουργούν πάρα πολύ οξειδωτικό στρες στην προσπάθειά τους να προστατεύσουν το σώμα.

Απο τον Δρ. Π. Δρακόπουλο DHSc
Η βιταμίνη C ενεργοποιεί αυτή τη σημαντική φαγοκυτταρική ικανότητα ενώ η γλυκόζη την αναστέλλει (άμυλο και χυμός). Αυτή η hexose monophosphate (ΗΜΡ) διακλάδωση παράγει επίσης ριβόζη και δεοξυριβόζη, τα οποία παρέχουν σημαντικές πρώτες ύλες για τον σχηματισμό των νέων λευκών αιμοσφαιρίων RNA/DNA. Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα είναι υπό επίθεση, πρέπει να παράγει γρήγορα νέα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος. Αν το σάκχαρο του αίματος είναι >120 mg/dl θα απενεργοποιήσετε το HMP, θα μειώσετε την ποσότητα του RNA/DNA και δεν θα σχηματισθούν νέα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος.
<<Σκεφτείτε λοιπόν όταν καταναλώνεται χυμούς και άμυλο τι συμβαίνει στην ανοσοποιητική σας ικανότητα>>
Εδώ είναι που προτείνω συνέχεια, πρέπει να βάλουμε στην Ζωή μας το γλυκαιμικό δείκτη και το γλυκαιμικό φορτίο γεύματος δηλαδή τη ″Αντιφλεγμονώδη διατροφή – Διατροφική Ζώνη″.